Powstawanie i rozprzestrzenianie się korozji jest zjawiskiem bardzo niepożądanym, powodującym utratę określonych własności materiałów (zjawisko dotyczy głównie materiałów metalicznych). Powstała korozja szczególnie niekorzystnie wpływa na własności mechaniczne (granica plastyczności, wytrzymałość na zerwanie), niemniej negatywny wpływ korozji obserwuje się na funkcjonalność produktów, właściwości elektryczne czy aspekty wizualne.
Utrata którejkolwiek z wyżej wymienionych własności prowadzi do dyskwalifikacji produktu.
W celu obniżenia ryzyka związanego powstawaniem korozji i opóźnieniem procesu rozprzestrzeniania stosuje się systemy malarskie, których głównym zadaniem jest zabezpieczenie podłoża przed negatywnym wpływem korozji.
Niezwykle istotnym aspektem działalności laboratorium jest prowadzenie testów mających na celu weryfikację skuteczności zastosowanego systemu malarskiego. Prowadzenie podstawowych testów (test przyczepności, odporności na zarysowanie, odporności na cykle środowiskowe) nie daje pełnej informacji na temat zabezpieczenia podłoża przed szkodliwym wpływem korozji.
Najbardziej rozpowszechnionym i najczęściej wykorzystywanym testem w przemyśle sposobem jest „Test korozji w sztucznych atmosferach – Test mgły solnej” opisywanej przez normę ISO 9227:2017.
Testy korozyjne pozwalają na określenie słabych punktów systemu malarskiego w warunkach przyspieszonego działania środowiska sprzyjającego powstawaniu korozji. Przedstawione w wyżej wymienionej normie warianty testów (NSS – Neutral Salt Spray, AASS – Acetic Acid Salt Spray, CASS – Copper Accelerateed Salt Spray) umożliwiają weryfikację szerokiej grupy materiałów. Jednocześnie ustandaryzowane parametry pozwalają uzyskiwać powtarzalne wyniki testów zarówno wewnątrz laboratorium jak również w trakcie porównań między laboratoryjnych.
Przetrzymywanie próbek w warunkach sprzyjających powstawaniu korozji jest tylko pierwszym krokiem testu ponieważ po nim następuję ocena próbek. Możliwości oceny próbek są spore począwszy od wyglądu zewnętrznego, ubytku masy, źródeł oraz rodzajów korozji czy zmianę własności mechanicznych.
Narzędziem wspierającym prowadzenie skutecznej oceny próbek po teście jest Analiza Systemu Pomiarowego (MSA) dla cech atrybutywnych. Dzięki zastosowaniu w/w narzędzia jesteśmy w stanie oszacować procentową zgodność pomiędzy osobami dokonującymi pomiar, jak również procentowy udział błędu pierwszego typu (odrzucono dobrą część) oraz udział błędu drugiego typu (część zła została dopuszczona do dalszej produkcji).
Więcej informacji na temat metod prowadzenia testów korozyjnych, doboru sprzętu pomiarowego i testowego można zdobyć uczestnicząc w szkoleniu Testy korozyjne.
